مــُهِــمّـاتــــ فَــرهـَــنـگــــی سلام ؛ ان شالله از امروز شروع کردم به نوشتن یک سری داستان تربیتی که میشه ازشون نکات تربیتی و راهکار ها و روش هایی پیرامون این موضوع استخراج کرد ؛ البته به شرط اینکه شما هم نظرتون و برداشت هاتون رو برای دیگران به جا بگذارید یا حتی برداشت های دیگران را مورد نقد و بررسی قرار دهید ؛ از جمله برداشتهای خود داستان که آخر هر داستان اومده ...
یه جوون بود که خیلی به سر و وضع و لباس وصورتش اهمیت میداد ؛ خیلی...
حتی وسواس داشت که جنس لباسش چی باشه و نوع دوخت اون چطور باشه ؛
خب برای دوستی با همچین آدمی همین که از قیافه و تیپ و وضعیت ظاهریش تعریف کنی و باهاش در مورد اینجور چیزا صحبت کنی کافیه ،
اون جوون عاشق ظاهر سازی و سر وضع مرتب بود و به این خاطر هم از خیلی ها بریده بود تا اینکه ...
عشقی بزرگتر در دلش افتاد و با دختری آشنا شد ؛ با هم سفری رفتند و در بین راه تصادف کردند.
جوان اون لحظات بحرانی از خودش و مشکلات و درد خودش فارغ بود و اصلا حواسش به خودش نبود و فقط و فقط به محبوبه اش فکر میکرد و همش بدنبال درمان اون بود.
حتی به خاطر پانسمان و بستن جای زخم های معشوقه اش (لباس هایش) را هم پاره میکرد ، همان پسری که اینقدر ظاهر برایش مهم بود و از این کار ذره ای هم ناراحتی در چهره و قلبش دیده نمیشد...
میشه این نتایج رو گرفت:
- هنگامی که یک عشق بزرگتر دل را بگیرد ؛ عشق های کوچکتر نردبان آن خواهند بود...
- برای جذب کسی که به چیزی علاقه مند است ، کافیست در مورد آن چیز باهاش صحبت کنی...
- کار فرهنگی یعنی گرفتن و وسیله قرار دادن عشق های کوچک برای رسیدن به عشق بزرگ (یعنی خدا) ...
